cancel

Levenslessen van Willie Wartaal

door Rens Lieman

fotografie Mark Groeneveld

gepubliceerd in Esquire, May 2014


Levenslessen van rapper Olivier Mitshel Locadia (of: Willie Wartaal, Wiwaleantje, Wouter). ↓


In Esquire's interviewrubriek 'Wat ik heb geleerd' worden mannen gevraagd naar hun levenslessen. De lezer krijgt die tot zich in losse citaten. Deze maand: Willie Wartaal.

*

Ik ben 31, ga kankerlekker en ben de baas van de wereld. Misschien is het allemaal wel ergens goed voor geweest.

*

Ik hou van de aandacht, ik hou van de lichten, ik hou van schreeuwen door de microfoon, maar het mooiste van een optreden is daadwerkelijk zien hoe mensen je liedje waarderen, in plaats van dat te lezen op Twitter.

*

De roem is redelijk wat ik er van verwachtte, alleen dacht ik dat ik veel meer geld zou hebben. Toen ik mijn eerste contract tekende, schatte ik in binnen drie maanden stin-kend rijk te zijn. Na drie maanden dacht ik: oké, misschien duurt het iets langer. Na twee jaar wist ik: this is it, ik verdien even veel als iedereen, alleen werk ik iets minder uren.

*

Een burgerlijk leven is een goed leven. Ik verlang er sterk naar.

*

Dat we met De Jeugd echt succes hadden, merkte ik pas in 2009. We hadden drie maanden vrij, en al die tijd kon ik gewoon tanken, boodschappen doen en alles betalen zonder erbij na te denken.

Een burgerlijk leven is een goed leven. Ik verlang er sterk naar.

*

Ze zijn niet eerlijk tegen je op middelbare school, man. Zeg gewoon: "Lieve kinderen, MBO is niets waard." Dat zou mij geholpen hebben.

*

Ik koos voor de opleiding Juridische Dienstverlening - Openbaar Bestuur omdat ik dat de duurste naam vond hebben. Wist ik veel dat dat gewoon betekende dat je achter een loketje op een stadsdeelkantoor zou komen te zitten.

*

Mensen zijn vet, maar ze zijn ook echt wel kankerleiers hoor.

*

Weet je wat het is met neppe mensen? Ze doen ook maar gewoon wat, weten ook geen ene moer. Net als de toffe mensen.

*

Ik ben likeable. Vroeger vond ik dat erg, toen ik veertien was en zo stoer mogelijk op de bus probeerde te wachten. Dan gingen er oude vrouwtjes of kleine kinderen tegen me praten. Dat wil je niet.

*

Ik denk niet dat ik het echt slecht had vroeger. Of ik heb dat gevoel verdrongen.

*

Soms zag ik het als mijn moeder drugs gebruikte. Dan mochten we niet in de slaapkamer komen, maar als kind vergeet je zoiets wel eens. Ik wist toen niet dat het drugs waren, maar merkte wel verschil in haar gedrag. Ze was aardiger, relaxter ik kon stouter zijn als ze high was.

*

In 2009 leerde ik pas mijn biologische vader kennen, hij is een muzikant op Cura&ccedil ao. Mijn moeder was zijn scharrel, hij had al een gezin toen ik kwam. Ik had nooit de behoefte hem op te zoeken, maar toen we met De Jeugd een optreden op Curaçao hadden, spraken we af. Er was niets emotioneels aan, gewoon twee volwassen mannen die chillden en elkaar niet nodig hadden.

*

Ook al is je moeder een gekke junk, ze is toch je moeder.

*

Het is een paar keer voorgekomen dat mijn moeder er voor een periode niet was als wij wakker werden. Dan gingen we zonder ontbijt naar school. Voor avondeten belden we aan bij de buren, die lieten ons altijd binnen. Ik denk dat zij op een gegeven moment aan de bel hebben getrokken.

*

Ik heb geen normale jeugd gehad, dus heb ik nu ook geen boodschap aan wat wel en niet hoort. Ik heb daarom een open kijk op de zaken.

*

Ik heb altijd een zeker wantrouwen bij mensen. Van kinds af aan heb ik gezien hoe mensen kunnen liegen.

Extince [Peter Kops, rapper] was mijn idool. Hij was de énige man die met mij, via zijn muziek, over volwassen dingen praatte. Ik heb van hem geleerd dat je je niet moet laten leiden door je emoties. Hij heeft veel opgefocked.

Ook al is je moeder een gekke junk, ze is toch je moeder.

*

Ik keek op naar Extince. Hij had chicks, maakte muziek en was zichzelf. Hij was geen wigger, maar toch down met the niggers — hij was cool met iedereen, dat vond ik bijzonder.

*

Drugs gebruik ik nog steeds wel eens, maar niet zo veel als ik zou willen en niet zo veel als ik vroeger deed.

*

Ik houd mijzelf voor dat je voor de leukste vrouwen altijd moeite zal moeten doen.

*

Een chick die vreemd ging heeft mijn hart gebroken. Pas na zes maanden was ik weer cool. Jezus. Nu weet ik: iedereen moet een keer gruwelijke liefdesverdriet hebben. Dan pas leer je liefde op waarde schatten.

*

Ik ben al heel lang volwassen. En soms kan ik ook nog steeds een dom kind zijn.'

Willie Wartaal

Olivier Mitshel Locadia (Willie Wartaal, Wiwalean(tje), Wouter) heeft Curaçaose ouders maar wordt geboren in het Zeeuwse Poortvlied. Samen met zijn stiefbroertje en -zusje groeit hij op in Amsterdam bij zijn drugsverslaafde moeder. Na een afgebroken een mbo-opleiding, verhuist hij voor drie jaar naar zijn zus in Portugal. Bij terugkomst in 2005 is vriend Freddy Tratlehner bezig De Jeugd van Tegenwoordig op te zetten, waar naast Locadia ook Pepijn Lanen en producer Bas Bron deel van uitmaken. Met Watskeburt?! hebben ze in 2005 hun eerste grote hit. Als ook hun debuutalbum Parels voor de Zwijnen uit is, ontvangen ze onder meer een Edison-award voor Beste Nieuwkomer. Bij het label Magnetron Music / Top Notch brengen ze sindsdien nog drie albums uit, Ja, Natúúrlijk is de recentste.

Rens Lieman schrijft als freelance journalist voor Nederlandse kranten en tijdschriften zoals NRC, Esquire, Vrij Nederland en Het Parool. Inhoudelijke specialisatie: Uber en de platformeconomie, de invloed van algoritmes en technologie op de werkvloer.

rens@renslieman.nl / @renslieman

Vond je dit een goed artikel? Je hebt het gratis kunnen lezen, maar als je wilt, kun je er heel gemakkelijk iets voor betalen. Zo steun je mijn werk als freelance journalist en kan ik vaker artikelen op deze plek gratis aanbieden 👊.